Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά το Πάσχα;

  Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη. Τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα και στην Αίγυπτο ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές!
  Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες: Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.
  Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!
  Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Οταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.
  Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα.
  Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στη Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι, όπου ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικητής. 
  Σύμφωνα με την παράδοσή μας το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το τσουγκρίζουμε. Πολλές νοικοκυρές το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, μια και δεν χαλάει!
Πηγή: Το κείμενο προέρχεται από iefimerida

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Μέτρηση επιφάνειας


Τετραγωνικό μέτρο
Για να διευκολύνονται οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, συμφώνησαν να χρησιμοποιούν για τις μετρήσεις της επιφάνειας ένα τετράγωνο με πλευρές ίσες με 1 μέτρο. Ένα τετράγωνο με πλευρά ίση με 1 μέτρο ονομάζεται τετραγωνικό μέτρο (1 τ.μ.).
 image

ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ-ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ ΟΔ.ΕΛΥΤΗ

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ!

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Ο ΑΙΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ... ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

ΑΙΟΛΟΣ

Ο Αίολος, ο αρχαίος θεός του ανέμου, ζούσε στο μαγευτικό νησί Αιολία, όπου και κρατούσε φυλαγμένους στον τεράστιο ασκό του όλους τους ανέμους αφήνοντας τους ελεύθερους μόνο κάτω από τις οδηγίες των Ολύμπιων Θεών. Ηταν ο διορισμένος από το Δία ως «ταμίας των ανέμων», αυτός που κρατούσε τους αέρηδες κλεισμένους στον ασκό του και τους άφηνε κατ’ εντολή του αρχηγού των Θεών.
Μια μέρα ο Οδυσσέας, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, επισκέφτηκε την Αιολία, όπου του επιφύλαξαν θερμή υποδοχή.
Ο Αίολος τους φιλοξένησε ένα μήνα. Όταν αποφάσισαν να φύγουν τους έδωσε έναν ασκό όπου μέσα είχε κλείσει όλους τους ανέμους δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Οδυσσέα να ταξιδέψει με ασφάλεια σε ήρεμα νερά . Ο Οδυσσέας  ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του θεού κρέμασε τον ασκό στο κατάρτι και δεν άφηνε κανέναν να το αγγίξει. Εννιά μέρες ταξίδευαν, αλλά λίγο πριν φτάσουν στην Ιθάκη ο Οδυσσέας αποκοιμήθηκε. Ένας από τους συντρόφους του, προσπαθώντας να ικανοποιήσει την περιέργειά του, άνοιξε τον ασκό ελευθερώνοντας τους επικίνδυνους ανέμους στέλνοντας έτσι το καράβι του Οδυσσέα εκτός πορείας και μακριά από την πατρίδα του. 

                                        
Λένε πως ο ασκός αυτός είχε μέσα τους οκτώ ανέμους. Ποιοι είναι όμως αυτοί;
Ο πιο δυνατός και ψυχρός άνεμος είναι ο βοριάς. Έτσι τον ξέρουν οι άνθρωποι της πόλης, οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι. Στη θάλασσα όμως ο βοριάς είναι γνωστός σαν Τραμουντάνα. Η λέξη αυτή έχει ιταλικές ρίζες. Προέρχεται από την λέξη tramontana (trans (διά) + montanus (ορεινός)) δηλαδή ο αέρας που έρχεται από τα βουνά.
Όταν ο άνεμος έρχεται από τον νότο και φέρνει ζέστη τότε για τους ναυτικούς φυσάει Όστρια. Αυτή η λέξη έχει ρίζες στα αρχαία ελληνικά και συγκεκριμένα στη λέξη αύω που σημαίνει ξηραίνω. Αύω – Auster (λατινικά) – Ostro (ιταλικά). Η όστρια ζεσταίνει τις μέρες του χειμώνα αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας σηκώνει πολύ μεγάλο κύμα.
Ο ανατολικός άνεμος είναι για τους ναυτικούς ο Λεβάντες. Λέξη, με λατινική καταγωγή, την χρησιμοποιούσαν Τζενοβέζοι και Βενετσιάνοι. Το ελληνικό όνομα του ανέμου αυτού είναι Απηλιώτης (από + ήλιος). Χρησιμοποιείται όμως συνήθως το όνομα Λεβάντες.
Από την άλλη πλευρά του ορίζοντα φυσάει ο Πουνέντες (από το ιταλικό Ponente που σημαίνει δύση). Η ελληνική ονομασία αυτού του ανέμου είναι Ζέφυρος. Στην ελληνική μυθολογία, ο Ζέφυρος, ήταν προσωποποίηση του δυτικού ανέμου.
                                       
Αυτοί μέχρι τώρα είναι οι άνεμοι που έρχονται από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στην συνέχεια θα δούμε τους ενδιαμέσους.
Οι άνεμοι με τα «Γ». Γραίγος και Γαρμπής, φυσάνε αντίθετα.
Για τους βενετσιάνους, ο βορειοδυτικός άνεμος ήταν ο «grego», δηλαδή ο άνεμος που έρχεται από την χώρα των γραίκων, των Ελλήνων. Από την άλλη πλευρά έρχεται ο Γαρμπής (garbin (ιταλικό) – garbī: δύση (αραβικό)). Λίβας είναι το ελληνικό του όνομα αλλά δεν συνηθίζεται. Εάν κάποιος θυμάται έναν από τους δύο είναι εύκολο να θυμάται και τον άλλον γιατί είναι οι μόνοι που ξεκινάνε από Γ και βρίσκεται ο ένας απέναντι από τον άλλο.
Ο Βορειοανατολικός άνεμος για τους ναυτικούς έχει το όνομα Μαϊστρος. Η λέξη,  λατινικής καταγωγής, συχνά αναφερεται και ως μαϊστράλι.
Ο νοτιοδυτικός άνεμος για τους ναυτικούς είναι ο Σιρόκος. Τον λένε και Σορόκο ή λένε ότι φυσάει Σοροκάδα.

                                             

ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ...ΤΑΞΙΔΙ

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

ΕΘΙΜΑ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ-ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ

Οι Λαζαρίνες της Αιανής Κοζάνης


Ένα από τα πιο παλιά έθιμα που αναβιώνουν στην Αιανή αλλά και στα γύρω χωριά με διάφορες παραλλαγές είναι οι Λαζαρίνες όπου παίρνουν μέρος μόνο γυναίκες.

Ο Λάζαρος, ο φίλος του Χριστού, είναι ίσως η πιο συμπαθητική μορφή στον ελληνικό λαό και τον γιορτάζει με ποικίλες εκδηλώσεις. Το έθιμο διατηρείται με όλη την τελετουργική του μεγαλοπρέπεια. Είναι καθαρά αρχαιοελληνικό κι έχει σχέση με την αναγέννηση της φύσης και την ανανέωση της ζωής. Στους χριστιανικούς χρόνους συνδέθηκε με την ανάσταση του Λαζάρου, προάγγελο της Ανάστασης του Κυρίου.

Το έθιμο ξεκινάει την Κυριακή του φτωχολάζαρου, όταν οι λαζαρίνες αποφασίζουν που θα κάνουν το κονάκι και αρχίζουν πρόβες στα λαζαριάτικα τραγούδια. Την Πέμπτη πριν του Λαζάρου πηγαίνουν τα υλικά για τα νηστίσιμα φαγητά που θα μαγειρέψει η νοικοκυρά του κονακιού.
Ανήμερα του Λαζάρου οι Λαζαρίνες ντυμένες με τις παραδοσιακές πολύχρωμες φορεσιές, γυρνάνε στα σπίτια του χωριού λέγοντας το ανάλογο τραγούδι για το κάθε σπίτι που επισκέπτονται, παινεύοντας τους νοικοκυραίους ξεκινώντας πάντα από το σπίτι του παπά

Αμέσως μετά συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού όπου τραγουδούν και χορεύουν τους ιδιόμορφους τοπικούς χορούς. Το έθιμο τελειώνει την Κυριακή των Βαϊων

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ

Click to play this Smilebox slideshow
Create your own slideshow - Powered by Smilebox
Another picture slideshow by Smilebox

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ

Η θυσία της Ιφιγένειας

   Ο Μενέλαος θύμωσε και  ζήτησε τη βοήθεια του αδερφού του, του βασιλιά Αγαμέμνονα  για να φέρει πίσω την Ελένη. Εκείνος κάλεσε όλους τους βασιλιάδες των Αχαιών να πάνε στην Τροία να πολεμήσουν να πάρουν πίσω την ωραία Ελένη. Εκείνοι δέχτηκαν και συγκεντρώθηκαν όλοι στο λιμάνι της Αργολίδας με τα πλοία και το στρατό τους. Όμως δε φυσούσε άνεμος για να φύγουν τα καράβια και ο μάντης Κάλχας είπε ότι η θεά Άρτεμης ήταν θυμωμένη με τον Αγαμέμνονα , γιατί είχε σκοτώσει το αγαπημένο της ελάφι. Έτσι αυτή κρατούσε τους ανέμους και θα τους άφηνε, αν ο Αγαμέμνονας θυσίαζε σε αυτήν τη μικρή του κόρη Ιφιγένεια. Την ημέρα της θυσίας, ενώ η Ιφιγένεια ήταν πάνω το βωμό, η ίδια η Άρτεμης την άρπαξε κι άφησε στη θέση της κοπέλας ένα ελάφι. Έτσι φύσηξαν άνεμοι και οι Αχαιοί έφυγαν για τη μακρινή Τροία. 







Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ